Romy Muijrers

In mijn werk probeer ik gevoelens van verlangen of gemis, een vluchtige ontmoeting of een pijnlijk afscheid, aantrekking en afstoting te verbeelden. Dat doe ik door middel van figuratieve en abstracte vormen die ik in een ruimte, een landschap of een constructie plaats. Deze fysieke vormen zetten elkaar in beweging, ze komen samen, zijn geïsoleerd of ingekapseld of ze duwen elkaar weg. Een chaotische choreografie van gevoelens, vragen, angsten en beelden die correspondeert met de chaos in het hoofd. Ik zoek in deze constructies naar ritme en balans, naar evenwicht en naar het moment dat de balans wrikt en alles uit elkaar dreigt te vallen. Intervallen die de smalle lijn tussen rust en chaos verbeelden en die staan voor de pijnlijke en ongemakkelijke momenten in het leven. Veel beelden die ik gebruik refereren indirect aan bronnen uit de kunstgeschiedenis en aan kunstenaars die ik interessant vind. Ze verrijken mijn leven, bieden houvast maar ondanks dat haal ik deze beelden uit elkaar, hussel ze dooreen en verbind ze weer tot er een eigen vorm ontstaat. Naast de kunstgeschiedenis is het werk van de Franse literaire groep Oulipo rond Raymond Queneau en Georges Perec van grote betekenis tijdens het opbouwen van mijn werk. Tekst in mijn werk, ontleend aan literatuur en poëzie, geef ik een andere volgorde. Ik zoek naar woorden, speel ermee, haal ze uit elkaar en teken ze zodat er beelden ontstaan die weliswaar ontleend zijn aan een literaire werkelijkheid maar die tegelijk op een raadselachtige manier mijn gevoel verbeelden. Hierbij speelt intuïtie, toeval en het Oulipoiaanse spel van ‘ Contraintes’, zelf opgelegde restricties, een grote rol. Ik vertel door middel van mij tekeningen geen letterlijk verhaal. Ik probeer een manier te vinden om bij de toeschouwer een, ondanks het gebruik van een verhullende vorm, toegankelijk en universeel beeld op te roepen.